Hoe reageerde men op deze nieuwe techniek ??
Mijn kracht zat in het uniek koppelen van wetteksten(base field) met
zorgvuldig uitgekozen arresten van cassatie(extensie).
Deze combinatorics hingen volledig af van de gekozen Rechtspraak van cassatie. Had ik andere arresten gekozen dan was ik gekomen tot een andere conclusie en bewijs! Ik vroeg mij dus af ´wat wil ik bereiken´, koos zorgvuldig mijn cassatiearresten en bewees wat ik wilde. Ik schreef dus als het ware mijn eigen wetten.
Voorbeeld:
Ik veranderde steevast de naam van de ondernemingen voor de vereffening en bij de vereffening deed ik steeds een zetelverplaatsing. Dit afgedaan als een groot opgezette fraude met krantenkoppen op de eerste pagina zoals `schuldeisers in het nauw door verplaatsing maatschappelijke zetels en naamsverandering´. Natuurlijk werd ik prompt opgepakt door de Gerechtelijke politie, maar na het tonen van mijn modus ponendo ponens dat dit enkel was om de koper van het handelsfonds te vrijwaren, immers de oude maatschappij zou failliet gaan en de koper zou geconfronteerd worden met de publicatie van zijn naam(als die niet veranderd was) als failliet of zou worden lastig gevallen door tientallen deurwaarders van de oude vennootschap welke beslag zouden komen leggen en niet zouden aannemen dat dit een andere maatschappij was(ga dat de beslagrechter maar uitleggen was steevast het antwoord). Hierdoor zou ook de verkoper het recht hebben om de prijs die hij moet betalen in te houden (BW 1628, BW1641, BW 1644 gecombineerd met diverse cassatierechtspraak.
Vanaf 1991 moest ik wekelijks naar de gerechtelijke politie komen om
uitleg te verschaffen over de volgende mysterieuze zet(bijvoorbeeld waarom
verkoop je beslagen goederen of hoe kan je nu in godsnaam een handelsfonds
verkopen dat in pand is gegeven aan een bank zonder voorafgaandelijk akkoord
van de pandhoudende schuldeiser, etc.etc etc.)
Elke week telkens opnieuw. De gerechtelijke in Antwerpen had snel door
dat ik steeds een correct wettelijk antwoord kon geven en er ontstond zelfs een
grote sympathie voor mijn unieke kennis. Ze verontschuldigde zich steeds
omdat ze mij weer hadden moeten oproepen en begonnen steevast met ‘we hebben
een probleem, maar veronderstellen dat
U wel weer het juiste antwoord hebt’.
Teneinde raad liet de procureur mij in 1994 oppakken met het oog op
onmiddellijke aanhouding. De ondervraging duurde 6 weken(!) en op elke vraag
antwoordde ik met een cassatieuitspraak of een door mij geconstrueerde
combinatoriek. Na 3 weken werden er zelfs curatoren met databank ingeschakeld
om toch maar één fout te vinden in één combinatoriek. Ik ben nooit
aangehouden en mocht elke avond naar huis met de belofte dat ik ‘s-anderdaags
zou terugkomen .Na zes weken gaf men het op en vond geen enkele onwettigheid
in mijn constructies. Moest men een onwettelijkheid gevonden hebben dan had
men nog een ander probleem. Bij het opzetten van mijn sterfhuisconstructie
vroeg ik steeds dat de klant zijn boekhouder, revisor en advocaat aanwezig
waren en vooral een curator uit de streek.
Zonder de aanwezigheid van deze mensen gaf ik geen advies. Bij het voorleggen van mijn sterfhuisconstructie vroeg ik dan de curator wat hij zou doen als hij was aangesteld als curator en telkens moesten deze experts zeggen dat het de perfectie was(iedere sterfhuisconstructies was anders). Ik gaf dus advies, niet aan de klant, want die begreep er niks van, maar aan zijn vertrouwensmensen en het waren juist zíj die de klant aanraadden het te doen! Dus als het onwettelijk was hadden zij het geadviseerd en toegepast Na de 6 weken zegde de onderzoekers dat er een nieuwe wet moest komen om mij te stoppen en dat tot die wet er was ik enkel nog per sterfhuisconstructie de volgende documenten moest meebrengen en mocht ik na een koffie naar huis. Notariele vereffeningsakte Verkoopcontract handelsfonds Schattingsverslag van Troostwijk en of Job Botequin Stichtingsakte en gegevens van de koper van het Handelsfonds. Verrificatie van schuldvorderingen of staat van activa en passiva op de datum van vereffening door vereffenaar opgesteld Dagboek van de vereffenaar met betalingsbewijs van de aanvangsfee van de vereffenaar. Ook de gerechtelijke en de onderzoeksrechter hebben er steeds van uitgegaan dat de venale waarde de juiste waarde was (er was geen continuïteit maar discontinuïteit.) .
Meer nog, toen een cliënt tijdens de evaluatiefase van zijn
sterfhuisconstructie, tot mijn opperste verbazing en in het bijzijn van zijn
advocaat, rechtstreeks naar de gerechtelijke belde, met de mededeling wat hem
was voorgesteld, werd hem gezegd dat men tot op dat ogenblik(eind 1995) nog
niets onwettigs had gevonden tegen de constructies en werd hem sarcastisch
aangeraden om een zeer goede advocaat te nemen, die de complexiteit van de
sterfhuisconstructies zou begrijpen.
Gezien de omvang van het dossier (40.000 blz) moest er wel een proces
van komen, te meer omdat men mij in november 1997 had aangehouden voor
sterfuisconstructies die achteraf bleken niet van mij te zijn, maar van een
concurrent die daarvoor als vereffenaar voor mij had gewerkt(ik was op dat
moment al 9 jaar non-stop bezig onder het toeziend oog van de ganse Rechtbank
van Antwerpen en de Gerechtelijke Politie).
Op het proces heb ik mijzelf verdedigd en al mijn sterfhuisconstructies
tot in alle detail in besluiten neergelegd, tezamen met alle combinatorics,
eveneens tot in elk detail uitgewerkt. Je kan deze besluiten beschouwen als
een monografie van ‘De sterfhuisconstructie’.
Mijn besluiten bevatten 177 bladzijden wiskunde en recht en bestonden uit twee grote delen:
A) Het bewijs dat er nooit iets onwettigs was gebeurd
B) In het beschikkend gedeelte vroeg ik op grond van de motivatieplicht
van de rechtbank, eerst precies aan te duiden waar de fout zat en dan over te
gaan tot de strafmaat.
Dit laatste gedeelte was volledig gebaseerd op twee monografieën (er
zijn er maar twee), die specifiek handelden over de motivatie plicht. Ik was
zeker te winnen, gezien ik niet kon indenken hoe de rechtbank ooit een fout
zou ontdekken die door niemand daarvoor zou gezien zijn. Ik begreep ook niet
waarom alle advocaten, revisors, accountants en curatoren, nooit zijn
opgeroepen geweest noch ondervraagd noch gedagvaard. Ik heb nooit advies
gegeven aan de klant maar enkel aan zijn adviseurs.
De uitspraak was een volledige verassing: ik werd veroordeeld tot eenvoudige
schuldigverklaring, de enige uitzondering waarop de rechtbank haar vonnis
niet moet motiveren! Ik was schaakmat gezet en kreeg een enorm strafblad
omdat al wat de procureur had gevraagd(bankbreuk, ontdraging activa, witwas
etc.) nu op mijn strafblad staat als gevolg van die eenvoudige schuldigverklaring.
Tot op de dag van vandaag weet ik nog altijd niet wat er onwettig was aan
mijn constructies.
Als het waar was dat ik witwas, bendevorming bedreef, diefstal,
ontdraging van actief …en ga zo nog een paar bladzijden door, leg me dan eens
uit dat ik dit 9 JAAR continue heb kunnen doen!
Men laat toch ook geen moordenaar elke week een moord en verkrachting doen om hem dan wekelijks na elk feit te ondervragen, met als doel hem na jaren te veroordelen tot seriemoordenaar of serieverkrachter(stelling van absurdum). Tevens is het feit dat men alle wetten heeft moeten wijzigen (reparatiewet, faillissementswet, vereffeningswet, Burgerlijke wetten, pandwet etc. etc) het sprekend bewijs dat ik gelijk had. Als er een nieuwe wet komt die zegt dat vanaf 1 januari men de huizen in België niet meer mag wit schilderen, dan impliceert dit dat de huizen tot en met 31 december 24:00h spierwit mogen zijn. Als ik iets onwettigs deed had men mij onmiddellijk moeten oppakken en waren al die wetswijzigingen niet nodig geweest.
__________________
Ik werd nooit betaald om de dingen juist te
schrijven, maar wel om de juiste dingen te schrijven
|
|
  |
 |
Hoe reageerden men op deze nieuwe constructies
Abonneren op:
Posts (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten